مصرف‌كنندگان تزریقی ممكن است به هر كسی كه بخواهد با آنها ارتباط برقرار كند، بدبین و بی اعتماد باشند و انتظار می‌رود كه در مقابل ارتباط با امدادرسان عصبی باشند، چون ممکن است این ارتباط برای بقیه‌ی فعالیت‌های‌شان محدود‌کننده باشد.
هر ارتباطی با مصرف‌كننده‌ی تزریقی باید با دیگر ارتباطات او كه یك مصرف‌كننده‌ی تزریقی بطور روزانه دارد، در رقابت باشد.
باید توجه داشت كه امور سلامت و بهداشت لزوماً مهمترین مشكلاتی نیستند كه مصرف‌كننده‌ی تزریقی هر روز با آن روبه‌رو باشد. یاری‌رسانی نیازمند اعتماد سازی دقیق بین افراد یاری‌رسان و مصرف‌كنندگان تزریقی است و برقراری ارتباط لازم است كه در زمینه‌ی تماس دوستانه رخ دهد.
مصرف تزریقی مواد اغلب مخفی و در حاشیه است و در مناطقی انجام می‌شود كه دیگر فعالیت های مجرمانه هم اتفاق می‌افتد. هیچكس از دیدن مكان هایی كه ممكن است مصرف‌كنندگان تزریقی در آن جا یافت شوند یا صحبت با مصرف‌كنندگان تزریقی، احساس خوبی ندارد.
ممكن است مصرف‌كنندگان به نصیحت یا توصیه ها برای تغییر رفتارشان گوش نكنند. پس مهم این است كه چه كسی سعی دارد و كجا این ارتباط می تواند واقع شود. رویكردهای بهداشت عمومی برای پیشگیری مؤثر از اچ آی وی در مصرف‌كنندگان تزریقی لازم است.
فعالیت‌های اختصاصی متنوع در تركیب با یكدیگر مؤثرتر هستند، مانند یاری‌رسانی سیار با دیگر آموزش‌های مرتبط نظیر آموزش های بهداشتی برای عفونت‌های مقاربتی، افزایش دسترسی سوزن و سرنگ، درمان با داروی جایگزین مانند برنامه‌های متادون و توزیع كاندوم.
علی‌رغم محدودیت ها، امداد‌رسانی سیار، اولین روش مؤثر اجرایی و حیاتی برای موفقیت در پیشگیری از اچ آی وی در مصرف‌كنندگان تزریقی است.